177- اصطلاح «الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا»، در آیات 71 (21:71) و 81 سوره انبیاء (21:81) ، در وصف سرزمین شام و فلسطین، که ابراهیم به آن دیار هجرت کرد و سلیمان آن را آباد کرد، و نیز در وصف «مسجد الاقصی»، که پیرامونش (اورشلیم) برکت یافته بود (اسراء 1 (17:1) - ...إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ...) آمده است.
با فروپاشی نظام فرعونی در مصر، آن سرزمین، که به مراتب آبادتر از سرزمین خشک مصر بودند، آزاد گردید و بنی‌اسرائیل به زادگاه پیامبران ابراهیم (از نسل اسحق) بازگشتند.
جمع آوردن اسامی مشارق و مغارب، که ناشی از تفاوت طلوع و غروب خورشید در هر منطقه‌ای از زمین می‌باشد، اشاره‌ای است به گستردگی مکانی بنی‌اسرائیل در ادوار بعدی (به خصوص در دوران پادشاهی داوود و سلیمان).
178- استضعاف (در باب استفعال)، به ضعف و ناتوانی گرفتار شدن ملت‌ها توسط مستبدین جبّار است. «مستضعف» الزاماً مساوی فقیر و بی‌نوا نیست، مستکبر نیز الزاماً ثروتمند نیست. هم طبقات مرفه ممکن است به استضعاف سیاسی کشیده شوند و از حقوق اولیه خود محروم گردند، و هم در طبقات فقیر خودخواهی و تکبر نمود آشکار پیدا کند. استضعاف و استکبار را تنها در بُعد اقتصادی و معادل کارگر و سرمایه‌دار دیدن، ناشی از نفوذ اندیشه مارکسیسم در فرهنگ انقلاب ما بود.
179- کلمه از ریشه «کَلمْ»، در اصل به معنای تأثیر است. به زخم ناشی از شمشیر و نیزه، کـَلمْ و به آنچه با چشم یا گوش درک مى‌شود و در شنونده تأثیر می‌گذارد کلام می‌گویند. قرآن حضرت عیسی را کلمه خدا (کلمه من الله) نامیده است، که مادرش مریم(س) تحت تأثیر القای فرشته‌ای حامله شد و تأثیری عظیم در تاریخ بنی‌اسرائیل گذاشت. خداوند ابراهیم(ع) را نیز با «کلماتی» مبتلا ساخت. کلمات خدا همان قوانین و نظامات مؤثری است که خداوند در جهان مقدّر فرموده و این نظامات را عامل تبدیل کننده‌ای در جهان نیست (انعام 34 (6:34) ، 115 (6:115) و یونس 74 (10:74) ).
180- در آیه 126 این سوره (7:126) ، از «صبر» و مقاوت پیشتازانی از نظام فرعون (ساحران) در پیوستن به موسی و جان بازی آنان در راه حق یاد کرد و در این آیه در توصیه موسی به استعانت از ربّ و «صبر» در برابر دشمن. همین عامل کلیدی بود که سرانجام قوم به بردگی گرفته شده بنی‌اسرائیل را بر بزرگترین نظام استبدادی عالم پیروز ساخت.