وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ

و به موسی سی شب [برای عبادت و دریافت شریعت] وعده دادیم و آن را با ده شب [دیگر] به اتمام رساندیم 185 پس میقات پروردگارش به چهل تمام شد 186 و موسی [قبل از رفتن به میعاد] به برادرش هارون گفت: در میان قوم من جانشینم باش و [اختلافات را] اصلاح کن و از راه مفسدین [=اختلاف برانگیزان] پیروی مکن. 187

185- بعد از نجات بنی‌اسرائیل از شرّ فرعونیان و حرکت به سوی سرزمین موعود (دامنه راست کوه طور – طه 80 (20:80) )، آنچه بیش از همه ضرورت داشت، تدوین قانون اساسی جدید برای جامعه نوپائی بود که قانون و نظام شرک آمیز فرعونی را ترک کرده و باید هر چه زودتر به مقرراتی در مناسبات اجتماعی دست می‌یافت. گویا موسی یکسره در این اندیشه بود که خداوند او را به سی شب دعوت می‌کند، سی شبی ظاهراً با اعتکاف و عبادت در نماز و نیاز و آماده شدن برای دریافت شریعت. قرار نخستین همین یک ماه خودسازی روحی بود که با ده شب دیگر، احتمالاً برای دریافت ده فرمان، به اتمام رسید. تجربه‌ای مشابه اقامت یک ماهه پیامبر اسلام در غار حراء و دریافت رسالت. به تعبیر حافظ:
شنیدم سحرگه رهـروی در سـرزمینی
همی‌گفت این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آنگه شود صافی
که در کــوزه بمانـد اربعینی
186- «میقات» از ریشه وقت، به زمان و مکان معینی برای کاری مشخص گفته می‌شود. مثل هلال ماه که روزهای ماه را مشخص می‌کند (بقره 189 (2:189) ) یا قیامت که وقت معینی دارد (نباء 17 (21:17) ).
187- رهبران مسئول همواره در غیاب خود جانشینی تعیین می‌کنند تا از نظم و آرامش مراقبت نمایند، پیامبر اسلام نیز در جریان فتح مکه «عبدالله بن ام مکتوم» را که نابینا بود، و هنگام رفتن به جنگ تبوک علی ابن ابیطالب(ع) را به جانشینی خود برگزید.
از آیه 94 سوره طه (20:94) (قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی) می‌توان فهمید که توصیه اصلی موسی قبل از رفتن به طور همین جلوگیری از ایجاد تفرقه بین قوم بوده است.