191- در قرآن چهار بار از «الواح» یاد شده که سه مورد آن درباره الواح موسی (در همین سوره) واقع است، تنها مورد دیگر درباره کشتی نوح است که دارای الواحی (تخته‌هائی صاف) و بست‌هائی بود (قمر 13 (54:13) - وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ). به این ترتیب معلوم می‌شود «صاف بودن سطح» مورد نظر است، این صفحات می‌تواند سنگی، چوبی، چرمی و مشابه آن باشد. معنای اصلی «لوح» آشکار بودن است که در صفحه صاف بهتر خود را نشان می‌دهد. قرآن نیز در «لوح محفوظ» که تعبیر دیگری از «اُمّ الکتاب» و «کتاب مبین» است، قرار دارد.
192- معنای امر همه جا فرمان یک جانبه رسمی نیست که اجباراً باید پذیرفته گردد، امر بعضاً معنای سفارش و توصیه و آموزش دارد. به این شواهد مراجعه فرمائید: نمل 33 (27:33) و اعراف 110 (7:110) .
193- می‌گویند مگر کلام خدا بد و خوب یا به و بهترین دارد!؟ پاسخ این ایراد را آیه 55 سوره زمر (39:55) می‌دهد (اتبعوا احسن ما انزل من ربکم). آری کلام خدا هم به و بهترین دارد؛ از جمله، او اجازه مقابله به مثل داده است، ولی در چهار سطح پیشرفته‌تر به: عفو، صفح، غفران و رحمت توصیه کرده است. (ر. ک. به مقاله چهار بال اخلاق از همین قلم)
194- معنای «فسق»، خروج از حریم و حدود و نظاماتی است که خدا مقرّر کرده است و نوعی عصیان و قانون‌شکنی و دریدن پرده و پوسته محافظ محسوب می‌شود. فسقِ ابلیس، خارج شدن از صف سجده کنندگان و نقض امر الهی بود.