وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ
و چون خشم موسی فرو نشست، الواح [=تورات] را برگرفت که در نوشته‌های آن هدایتی و رحمتی بود برای کسانی که [همواره] از پروردگارشان [نسبت به عوارض اعمال‌شان] بیم دارند. 203
203- واژه‌های متعددی در قرآن همچون: خشیت، خوف، شفقّت، رهبت، وحشت، حیرت، رعب، تقوی، انذار، وجل و... را «ترس» ترجمه می‌کنند، حال آنکه ترس بازگو کننده همه ابعاد معنائی این کلمات نیست. به عنوان مثال کلمه «رهبت» که 12 بار در قرآن تکرار شده، بر استمرار و دوام بیم و نگرانی دلالت می‌کند؛ کماآنکه راهبان با ترس از آفریدگار زندگی می‌کنند و توصیه قرآن برای تجهیز مسلمانان به بهترین وسائل دفاعی، در بیم نگه داشتن دائمی دشمنان از تجاوز به جان و مال و سرزمین آنها است (انفال 60 (8:60) ). (به کتاب کلماتی از قرآن از همین قلم، مقاله "ترس در قرآن" مراجعه کنید.)