قُلْ يَاأَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
ـ [ای محمد!] بگو: ای مردم! من به راستی [نه ادعای باطل] فرستاده خدا به سوی همگی شما 208 هستم؛ [خداوندی] که مُلک آسمان‌ها و زمین [=مالکیت و فرمانروائی] در انحصار اوست، معبودی جز او نیست، [همو] زنده می‌کند و می‌میراند. پس به خدا و فرستاده‌اش- همان پیامبرِ اُمّی که به خدا و کلماتش ایمان دارد- ایمان بیاورید 209 و از او پیروی کنید، باشد تا هدایت شوید.
208- این آیه از جمله آیاتی است که بر رسالت جهانی پیامبر اسلام تأکید می‌کند. مخاطب (ناس) را برخی نویسندگان، مردمِ عرب زبان تلقی کرده‌اند، اما آیه قبل به صراحتِ تمام، اهل کتاب (یهودیان و مسیحیان) را به اسلام دعوت کرده است و در این آیه کلمه «ناس» (مردمان) همه مردم جهان را در بر می‌گیرد. این پیام البته دعوتی مشفقانه برای تعالی آنهاست، با این حال قرآن پیروی صادقانه از حقایق مندرج در تورات و انجیل را، از اهل کتابی که لجبازی و عنادی در برابر پیامبر اسلام ندارند، پذیرفته است.
209- منظور این است که پیامبر، برخلاف بسیاری از مدعیان، به پیامی که آورده بود، باور عمیق داشت و عملا بدان پایبند بود.