وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُـولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ
و [به یاد آر] آنگاه که پروردگارت از پشت فرزندان آدم نسل‌شان را برگرفت [=نژادشان را از سلول‌های جنسی خودشان تداوم بخشید] و آنان را بر [چگونگی پیدایش] خود گواه گرفت [و از آنها اعتراف طلبید که] آیا من پروردگار [=صاحب اختیار و آفریننده] شما نیستم؟ گفتند: آری، گواه بوده‌ایم! [چنین اعترافی به زبان عقل و فطرت برای این است] تا روز قیامت نگوئید ما از این حقیقت [=تولد و تناسل خود] غافل بودیم. 231
231- چنین گفتگوئی نه به زبان معمول، بلکه به زبان عقل و فطرت است که هر انسانی از زن و مرد و عالم و عامی شاهد این واقعیت است که آدمی چگونه متولد می‌شود و نسل او چگونه ادامه می‌یابد. اگر غیر از این بود، همواره کسانی ادعا می‌کردند که آفریدگار عالمیان فرضاً بُت‌ها یا متولیان مذهبی یا اربابان زر و زور بوده‌اند. مشرکین معاصر پیامبر اسلام و دیگر پیامبران نیز اگر رحمانیت و ربوبیت (صاحب اختیاری و تدبیر امور) را به بُت:ها یا طاغوت‌ها نسبت می‌دادند، نمی‌توانستند آفرینندگی خدا را انکار کنند! هر چند در روزگاران گذشته بر کلیات این امر گواه بودند، امروزه به مدد کشفیات علم ژنتیک، شگفتی‌های حیرت‌آور مراحل تکاملی جنین و تحولات آن، نظام پیچیده آفرینش را برای ما آشکارتر کرده است.