241- منظور از اسامی نیکوی خدا، الفاظی بدون مسمّی، همچون نام‌هائی که برای فرزندان خود می‌گذاریم، نیست، معنای «اسم» در قرآن همان مفهومی است که از صفت تلقی می‌کنیم، یعنی ویژگی‌ها و خُلقیات. علاوه بر این سوره، در آیات 110 سوره اسراء (17:110) ، 8 طه (20:8) و 24 حشر (59:24) سخن از «اسماء الحسنی» به میان آمده است. سرچشمه صفات نیکو خداست، ولی بعضی بندگان آن را به مخلوقات نسبت می‌دهند (اعراف 71 (7:71) ، یوسف 40 (12:40) و نجم 23 (53:23) ).
242- «ذرهم» از ریشه «وَذَرَ»، چیزی یا کسی را به حال خود رها کردن و بی‌توجهی به آن است. این فعل وقتی در مورد مخالفان به کار می‌رود، معنای عدم تعرّض و آزاد گذاشتن می‌دهد، به طوری که از 45 باری که این کلمه در قرآن تکرار شده است، نزدیک به نیمی از آن در این ارتباط می‌باشد.