244- املاء، زمان دادن و مهلت بخشیدن به بنده است. خداوند حلیم است و شتابِ در عقوبت ندارد، بلکه یک عمر بندگان را مهلت و فرصتِ توبه و بازگشت می‌دهد تا میدان و مدت آزمایش برای آنان فراخ باشد.
مشتقات «مَلَاَ» جمعاً 10 بار در قرآن آمده است که 7 بار آن درباره مهلت خدا به بندگان است (رعد 32 (13:32) ، حج 44 (22:44) و 48 (22:48) ، اعراف 183 (7:183) ، قلم 45 (68:45) ، آل‌عمران 178 (3:178) ). در ضمن امهال و املاء از نظر معنائی مشابه هستند ولی گویا املاء دلالت بر زمان طولانی‌تری می‌کند. از این نظر دهر را ملاء و مدت بسیار طولانی را «مَلی» می‌گویند (مریم 46 (19:46) - ...وَاهْجُرْنِی مَلِیًّا).
245- «کید»، طرح و تدبیر و شگردی است که علیه دشمن به کار گرفته می‌شود. کید کافران، که از خودخواهی و تمایل آنها به تجاوز ناشی می‌شود، اگر هم به موفقیت‌های مادی و پیروزی ظاهری منتهی شود، از نظر معنوی به تخریب روح و روان خودشان منجر می‌شود. کید به خدا نیز نسبت داده شده است (اعراف 183 (7:183) ، یوسف 76 (12:76) ، طارق 17 (86:17) ، قلم 45 (68:45) ). کید خدا متین و محکم، کید شیطان ضعیف (نساء 76 (4:76) ) و کید کافران سُست، در تباهی و بی‌نتیجه می‌باشد (انفال 18 (8:18) ، غافر 25 (40:25) و 37 (40:37) ).