أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ
آیا آنها را پاهائی است که با آن قدم بردارند [و به دنبال حل مشکلات شما بروند؟] یا دست‌هائی که با آن [بر دشمن] یورش آورند؟ 255 یا چشم‌هائی که با آن [احوال پریشان شما را] ببینند؟ یا گوش‌هائی که با آن [درد دل‌های شما را] بشنوند؟ [ای پیامبر] بگو: شریکان‌تان را [که در قدرت با خدا مشارکت داده‌اید] بخوانید، سپس تمام نیرنگ [و نقشه بد-اندیشانه] خود علیه مرا عملی سازید و مهلتم نیز ندهید [تا برای شما معلوم شود هیچ کاری از معبودانی که غیر خدا گرفته‌اید ساخته نیست]. 256
255- «بطش»، قدرت تسلط و دستیابی بر دشمن و تنبیه و مجازات اوست که معمولا با خشم و غضب همراه است. مثل: «وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ» (شعراء 130 (26:130) ). این کلمه که 10 بار در قرآن تکرار شده، عمدتاً (6 بار) در خشونت ورزی و خشم آوری اربابان قدرت آمده و بقیه موارد به خروش قیامت و عذاب الهی ارتباط دارد.
256- چنین شجاعت و شهامتی را در برابر شرک زدگان ابراز کردن، تنها از بندگان خالص و متوکل به خدا ساخته است، چنین موضعگیری قاطعی را در آیات دیگری می‌توان یافت: از جمله: یونس 71 (10:71) ، هود 55 (11:55) ، مرسلات 39 (77:39) ، طه 64 (20:64) ، انبیاء 57 (21:57) و...