27- نزول نوعی فرود آمدن است؛ نزول باران، فرود آمدنی مکانی از آسمان به زمین است و نزول کتاب‌های دینی، فرود آمدنی مفهومی، یعنی نازل شدن حقایقی در سطح درک و فهم آدمیان، در هر حال، نزول همواره از مقام یا موقعیتی فراتر است و نسبت دادن آن به خدا نشانگر نعمتی از جانب اوست، مثل: نزول آهن (حدید 25 (57:25) )، نزول هشت جفت حیوانات اهلی برای استفاده انسان (انعام 143 (6:143) و زمر 6 (39:6) )، نزول رزق آسمانی «منّ و سلوی» برای قوم بنی‌اسرائیل (بقره 57 (2:57) ، اعراف 160 (7:160) و طه 80 (20:80) ). کلمه «نُزُل» نیز پیشکشی است به مهمان تازه وارد، یا واردشدگان به بهشت یا جهنم (از جمله: کهف 102 (18:102) و 107 (18:107) ).
به کار بردن فعل نزول برای لباس، که از جمله بافته‌ها و ساخته‌های بشری است، ظاهراً برای متوجه ساختن آدمیان به منشأ الیاف طبیعی یا مصنوعی است که در صنعت پارچه بافی به کار می‌رود، و ضمیر جمعی «أَنْزَلْنَا» نیز مشارکت بندگان در استفاده از تولیدات گیاهی، حیوانی و صنعتی را در تهیه لباس نشان می‌دهد وگرنه ضمیر متکلم وحده مورد استفاده قرار می‌گرفت.
28- «سَوْآتِ» هر آن چیزی است که آشکار شدنش موجب شرم گردد. اندام جنسی مصداقی مهم از این موارد می‌باشد و اگر منظور فقط همان بود، کلمه «عورات» به کار می‌رفت.
29- قرآن همچنانکه «مودّت و رحمت» میان همسران را از آیات خدا شمرده (روم 21 (30:21) )، تقوا را نیز، که پلیس درونی، وجدان خدائی، ترمز و نیروی مهار کننده نفس در تحریکات شیطانی یا نفس اماره است، از نشانه‌های خدا شمرده تا در پیدایش آن در ضمیر خود تدبّر کنیم.