يَابَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
ای فرزندان آدم، زینت‌های خویش [=پوشش آراسته و زیور خود] را در هر مسجدی برگیرید 37 و [نیز] بخورید و بیاشامید و[لی] اسراف نکنید که خدا اسراف کنندگان را دوست ندارد. 38
37- معمولا عادت بر این است که لباس‌های فاخر و تزئینات را در مهمانی و محفل‌های رسمی و تشریفاتی می‌پوشند تا جلب توجه نمایند، اما ظاهراً احساس نمازگزاران در مسجد چندان اهمیتی ندارد که عده‌ای به آراستگی ظاهر و تمیز بودن جوراب یا پیراهن زیر خود اهمیت نمی‌دهند! به راستی چرا نباید مسجد را ضیافت ربّ العالمین تلقی کرد!؟ در ضمن این مجموعه آیات خطاب به «بنی آدم» است (نه فقط مسلمانان) و منظور از مسجد، همه پرستشگاه‌ها و معابدی است که خدا در آنها خوانده می‌شود.
38- «سَرَفَ» ضدّ میانه‌روی و تعادل، و مسرفین همان متجاوزین‌اند که از حدّ اعتدال خارج می‌شوند. مصرف نکردن زینت‌ها و روزی‌های پاک ناشکری نعمت‌ها محسوب می‌شود.