قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَـؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِن لَّا تَعْلَمُونَ

ـ [خدا در روز قیامت به مشرکان] گوید: شما [نیز] در خیل گروه‌هائی از جن 48 [=ناشناخته برای شما از معاصران دور و نزدیک یا نسل‌های قبل و بعد] و انس [=مردمان مأنوس و شناخته شده تان] که پیش از شما [از دنیا] رفتند، به آتش [دوزخ] در آئید، [بدینسان] هر گاه گروهی به آتش وارد شود، یاران خود را [که آنها را عامل بدبختی و انحراف خود می‌شمارد] لعنت می‌کند، تا همگی در دوزخ گردآیند. [آنگاه] آخرین‌شان درباره اولین [پیروان مقلد، درباره پیشوایان کفر] گویند: پروردگارا، اینها ما را گمراه کردند، پس عذابشان را از آتش دوچندان کن؛ [خدا] گوید: همگی‌تان را [عذاب] دو چندان است [آنها شما را گمراه، و شما آنها را بُت کردید]، اما [تأثیرات متقابل اجتماعی را] نمی‌دانید. 49

48- به نقل مترجم «قرآن مبین» (مهندس علی اکبر طاهری قزوینی) از مرحوم آیت الله محمد جواد غروی در جلد دوم کتاب «آدم در قرآن»؛ گروه جن انسان‌هائی هستند که ناپیدا، پشت پرده، غائب، دارای صفات مستور و پنهان، مستقر در نقاط دوردست یا گمنام می‌باشند، قوه واهمه و غرائز پنهان نیز از مصادیق این کلمه می‌باشند.
این قلم نیز در نوشته «جن و انس» تمامی موارد کاربرد این کلمه در قرآن را بررسی کرده و در بیشتر موارد به همان برداشت رسیده است، با این تفاوت که مفهوم «جن» را فراتر از عالم آدمیان، شامل پدیده‌های دیگری که از چشم ظاهر یا درک علمی ما پنهان است می‌داند. مرحوم علامه حکیم، استاد غروی کلیه آیات مشتمل بر کلمه جن را ناظر به انسان‌ها می‌دانست و در کتاب ارزشمند خود علاوه بر آیات، به احادیث متعددی استناد کرده بود.
49- فرافکنی و تخاصم اهل آتش و مجادله آنها در روز قیامت را قرآن در آیات متعددی مطرح کرده است، از جمله: ص 58 (38:58) تا 64، سبا 31 (34:31) تا 33، ابراهیم 21 (14:21) تا 22، بقره 166 (2:166) و 167، غافر 46 (40:46) تا 50.