وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُوا نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِـمِينَ
و بهشتیان، دوزخیان 59 را ندا دهند که: ما وعده پروردگارمان را درست [=وفا شده] یافتیم، آیا شما هم وعده پروردگارتان را [در گرفتن کیفر ستمکاری،] درست یافتید؟ گویند: آری؛ آنگاه ندا دهنده‌ای در میان آنها ندا دهد که لعنت خدا [=دوری از رحمت او] بر ستمگران باد. 60
59- معنای مصاحبت، نوعی همراهی و ملازمت است که به تدریج شخصیت انسان را با آنکه، یا آنچه با آن مصاحبت می‌کند شبیه می‌سازد؛ همچون صحابه رسول خدا و سایر مصاحبت‌های دنیائی. «اصحاب النار» بودن، شخصیت جهنمی پیدا کردن مردمان آتش‌افروز و ظالم است. مصاحبت با هر چیز از اعتماد و اتکاء به آن ناشی می‌شود و گام به گام در تأثیرپذیری حاصل می‌گردد. به گفته سعدی علیه‌الرحمه:
گِلی خـوش بوی در حمام روزی
رسیـد از دست محبوبی به دستم
بدو گفتـم که مـُشکی یا عبییــری
کـه از بـوی دلاویــز تــو مستـم
بگفتـا مـن گِــلی بَـد بــوی بـودم
ولیـکـن مــدتی با گـُــل نشستم
کمـال هم‌نشیـن در مـن اثـر کـرد
وگرنه من همان خاکم که هستم.
60- ندا دهنده کیست و ندا چگونه است؟ بدیهی است بیان مطلب برای فهم مخاطبان زمینی و فرهنگ کلمات ماست، وگرنه در آخرت نیازی نیست به شعار لعنت و زنده باد و مرده باد! نکره (ناشناخته) آمدن گوینده «مُؤَذِّنٌ» و پیام او بیانگر این حقیقت است که در چنان عالمی ستمگران نمی‌توانند به رحمت خدا دسترسی یابند و این واقعیت توسط نیروئی دائماً القاء می‌شود. در ضمن آیه بعدی نشان می‌دهد ستمگران واقعی همان پاسداران نظام منحط و خرافی دینی هستند.