فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا إِلَّا أَن قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِـمِينَ

آنگاه که کیفر [=عذاب] ما بر آنها رسید، حرفی [منطقی، برای توجیه رفتارشان] نداشتند جز آنکه گفتند: ما به راستی خودمان ستمکار [و مستوجب عقوبت] بوده‌ایم.