108- از اشارات قرآن، در سوره‌های مختلف، به حادثه هلاکت قوم «ثمود» و نشانه‌های ارائه شده، می‌توان فهمید آنچه موجب نابودی آنان گشته، اصطلاحاً «بمب آتش‌فشانی» نامیده می‌شود. فشار گازها و قشرهای مذاب زیر زمین وقتی از حدّ خود خارج شود (طاغیه) با ایجاد زلزله و حرکاتی شدید به صورت انفجاری قسمتی از پوسته زمین را پرتاب کرده و صاعقه وار توده‌های مذاب را به بیرون پرتاب می‌کند. موج انفجار رعدآسای این حادثه، همچون بمبی با هزاران تُن مواد انفجاری، آثار تخریبی غیر قابل تصوری پدید می‌آورد. قرآن، عذاب این قوم را با نشانه‌های زلزله، صاعقه، زیر و رو شدن و آتشفشان تصویر کرده است.
در آیه 65 سوره هود (11:65) آمده است که پس از پی کردن شتر، خداوند سه روز به آنها فرصت داده است تا اگر پشیمان و متنبّه شده باشند، قبل از فرا رسیدن عذاب توبه کنند. آیات 11 تا پایان سوره شمس (91:11) از طغیان قوم ثمود، آنگاه که شرور و شقی‌ترین آنها برانگیخته شدند و قدرت و جرأت بر این جنایت یافتند، و عذاب بعدی آنان سخن می‌گوید. به تعبیر امام علی(ع)، شتر صالح را فقط یک نفر کشت ولی به خاطر سکوت رضایت آمیز بقیه مردم، تماماً مشمول عذاب شدند و چنین است که رضایت دادن یا خشم یک ملت، سرنوشت مشترکی را برای آنان رقم می‌زند.