فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَاقَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَكِن لَّا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ
سرانجام [صالح با تأسف] از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، هر آینه پیام پروردگارم را به شما رساندم و خیرخواهی‌تان کردم، ولی [چه سود که] شما خیرخواهان را دوست نمی‌دارید. 111
111- این سخن را صالح زمانی به زبان آورد که قوم او (به شرح آیه قبل) هلاک شده بودند. اگر او باور داشت که روح مردگان می‌شنوند، به جای «از آنان روی گرداند»، باید گفته می‌شد: «به آنان روی کرد»! به نظر می‌رسد صالح در نفس خویش، گوئی با آنان سخن می‌گوید، چنین مطلبی را به زبان آورده باشد و این نحوه سخن گفتن در زبان و ادبیات ملل دیگر نیز مرسوم است. در ضمن مشابه این سخن را آیه 93 همین سوره از زبان شعیب، پس از هلاکت قومش نقل کرده است.