وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ

و بر آنها بارانی [از گدازه‌های آتشفشان] باراندیم، 116 پس بنگر سرانجام مجرمان چگونه بود! 117

116- باران قوم لوط، گدازه‌های آتشفشانی و گِل سنگ‌های سوزان به هم چسبیده (حِجَارَهً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ- سوره هود آیه 82 (11:82) ) بوده است. شبیه آنچه بر سر اصحاب فیل آمد (تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَهٍ مِنْ سِجِّیلٍ) و در آیه 74 سوره حجر (15:74) نیز به آن اشاره شده است. بسیاری از آتش‌فشان‌ها همراه زلزله، فرو رفتن و زیر و رو شدن زمین در اثر تخلیه مواد مذاب، صاعقه (در میان کلاهک ابری)، موج انفجار (صیحه) می‌باشد. عذاب قوم لوط با ریزش گِل سنگ‌ها (سِجِّیل) و زیر و رو شدن شهر، آنها را با عمل ننگین‌شان در خود مدفون ساخت.
117- معنای ریشه‌ای «جُرم»، نوعی بریدگی و انقطاع است، مجرم کسی است که پیوند خود را با خدا و خدمت به خلقش و با گذشته (عبرت‌گیری از تجربیات) و با آینده (تدارک زندگی بعدی) بریده باشد.