فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَاقَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسَى عَلَى قَوْمٍ كَافِرِينَ
آنگاه [شعیب] از آنها روی برتافت و گفت: ای همشهریانم، من پیام‌های پروردگارم را به شما رساندم و برای شما خیرخواهی کردم، پس چگونه بر [احوال] مردمانی منکر [حقیقت،] اندوهگین شوم؟ 127
127- «آسَی»، حزن و اندوه به خاطر چیزی است که از دست رفته باشد. در قرآن آمده است که: به خاطر چیزی که از دست داده‌اید اندوهگین نشوید (حدید 23 (57:23) - لِکَیْلاَ تَأْسَوْا عَلَی مَا فَاتَکُمْ...) در اینجا نیز شعیب پس از هلاکت منکران می‌گوید: «چگونه بر منکران اندوهگین شوم»؟