أَن جَاءَهُ الْأَعْمَى
از این که آن کور [در وسط جلسه‌ای مهم] به سراغش آمد.3
3 - نزول این سوره در سال دوم بعثت، مقارن با تلاش پیامبر(ص) برای دعوت از اشراف و سرکردگان مکه به پیام توحیدی است. این امری طبیعی، منطقی و مدیریتی است که برنامه تبلیغ از مؤثرترین و بانفوذترین اشخاص آغاز گردد تا دفع مانع و مزاحم و جلب مرید و موافق گردد. این شیوه ما آدمیان در سیاست و اقتصاد و تعلیمات و تبلیغات است، اما در هدایت و ارشاد، کیفیّت بر کمیّت اولویت دارد. از چشم ظاهربین ما آدمیان یک کور، غایب و غریب است! و کسانی حاضر و آشنا به نظر می‌آیند که قدرت و ثروتشان چشمگیر و زبانزد باشد. این آزمون آنگاه رخ داد که کورِ حق طلبی سرزده و با صدای بلند پیامبر را، که در جلسه‌ای مهم برای دعوت آن سرکردگان به اسلام بود، برای پاسخ دادن به سؤالاتش خواند و مجلس را مختل کرد.