أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى

یا پند گیرد و آن پند به سودش آید.5

5 - گاه آدمی پند می‌گیرد ولی آن را حفظ نمی‌کند و در عمل به کار نمی‌بندد و سودی از آنچه تذکر یافته نمی‌برد، تأکید بر سودمندی تذکر اشاره به همین گام عملی پس از بیداری از غفلت است. در سوره‌های دیگر نیز بر ارتباط تذکر با شرط نافع بودن تصریح شده است. اعلی 9 (87:9) - «فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى» ؛ ذاریات 55 (51:55) - «وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِین».