7 - «تَصَدَّى» از ریشه صَدَی [مضارع مخاطب از باب تفعل]، روی آوردن به چیزی یا کسی و متصدّی آن شدن است. از نظر لغوی، صَدَی انعکاس صدا در کوهستان و کف زدن در ابراز احساسات و اعلام تأیید است. به تشنه نیز به خاطر روی آوردنش به آب، صدی گفته می‌شود. در جمله «فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى» نوعی ترجیح و تمایل ناخودآگاه در پرداختن به ارشاد آن سران، که خود احساس نیازی به ارشاد نمی‌کردند، مشاهده می‌شود.