12 - فعل «کَشَطَ» در مصادیق مختلف خود، مثل: برداشتن روکش چیزی، برداشتن پالان از اسب، ترس از دل، حرف از جای خود، پوست از بدن حیوان، پراکنده شدن ابر در آسمان و امثالهم، دلالت بر نوعی ظاهر و آشکار شدن می‌کند. از نظر نظم و پیوستگی آیات، اگر این آیه در متن آیات ابتدای سوره، که درباره تحولات فیزیکی آستانه قیامت است، آمده بود، طبیعی می‌نمود که در همان سیاق معنا شود، اما قرار گرفتنش در میان آیات مربوط به سرنوشت انسان، معنای دیگری از برداشته شدن آسمان را متبادر به ذهن می‌سازد که تداعی کننده کنار رفتن پرده‌ها و آشکار و عیان شدن می‌باشد [والله اعلم]. آیات ذیل می‌تواند شاهدی بر این برداشت باشد:
زمر 69 (39:69) و 70- «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ...»
غافر 16 (40:16) و 17- «یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لا یَخْفَى عَلَى اللهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ...»
ق 22 (50:22) - «لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَهٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ».