16 - «خُنَّس»، جمع خانس، از ریشه خَنَسَ، به گفته اهل لغت، معنای کنار کشیدن خود، پنهان شدن، واپس ماندن، انقباض و به تأخیر انداختن دارد. تعبیر «الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاس» که در سوره ناس آمده از همین ریشه است که دلالت بر وسوسه‌های ناپیدای شیطان در نفس آدمی می‌کند، وسوسه‌ای که عامل آن ناشناس است و پای خود را پس می‌کشد و به صورت مزمن باز می‌گردد. با توجه به آیات بعدی و گفته مفسرین، خُنَّس باید ستارگانی باشد که در ابتدای شب چشمک می‌زنند ولی بعد از طلوع فجر تا دمیدن صبح به تدریج کم فروغ و از دیده‌ها محو و مخفی می‌گردند.