20 - مقصود از «رَسُولٍ کَرِیم»، فرشته وحی یعنی جبرئیل امین است که حقایق الهی را بر قلب پیامبر القاء کرد. صفت کریم، هم بر قرآن اطلاق شده [إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ- واقعه 77 (56:77) ]، هم بر فرشتگان [انبیاء 26 (21:26) ، ذاریات 24 (51:24) ، عبس 16 (80:16) و انفطار 11 (82:11) ]، و هم به خصوص به رسول واسطه وحی: حاقه 40 (69:40) و 41- «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ...». به گفته مرحوم طالقانی:
«قرآن را از این جهت به فرشته نسبت داده که حقیقت بسیط عقلی قرآن به واسطه آن تمثیل گردیده و به صورت کلمات ذهنی و مسموع بر قلب رسول اکرم نازل شده است. مانند قدرت فعال ذهن انسانی که اصول معارف و علوم بسیط و غیر متشکل را به صورت کلمات در می‌آورد و به واسطه آلات صوت و تلفظ ظاهر می‌سازد... کریم است از این رو که فیض سرشار از مبدأ فیّاض می‌گیرد و بی‌دریغ به نفوس مستعد می‌رساند».