21 - کلمه «عرش» از نظر لغوی به بلندی گفته می‌شود. مثل سقف خانه، داربست، محل نشستن پادشاه در بالای قصر، بناهای مرتفع، و... از آنجایی که پادشاهان هنگام حکمرانی بر تخت بلند، یا میز کار خویش قرار می‌گرفتند، این کلمه هر چند به ظاهر تخت اطلاق می‌شود، اما نماد اِعمال قدرت و حکمرانی است. کلمه عرش تمثیلی است از فرمانروائی و نظام مدیریت جهان و گرد آمدن فرشتگان پیرامون عرش، نشانی است از فرمان‌بر بودن فرشتگان، در حد درک و فهم زمینی ما.

22 - کلمه «مَکِین» سه بار دیگر در قرآن آمده است؛ دو بار در وصف قرارگاه نطفه در رَحِم مادر«...فِی قَرَارٍ مَکِین» [مؤمنون 13 (23:13) و مرسلات 21 (77:21) ]، و یکبار در وصف جایگاه یوسف در نظام حکومتی مصر «...فَلَمَّا کَلَّمَهُ قَالَ إِنَّکَ الْیَوْمَ لَدَیْنَا مَکِینٌ أَمِینٌ» [یوسف 54 (12:54) ].
مکانت به معنای موضع و منزلت، داشتن امکانات و قدرت تحرّک است و اصطلاح «مکّناه فی‌الارض»، که دلالت بر میدان عمل گسترده می‌کند، بیش از ده بار در قرآن به کار رفته است. کاربرد کلمه مکین درباره جبرئیل نشانه گستردگی امکانات و قدرت تحرّک و میدان عمل اوست.