وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ

و آنگاه که کوه‌ها از جای خود رانده شوند،4

4 - اولین نشانه چشمگیری که از درهم پیچیده شدن خورشید، کم فروغ شدن ستارگان و مختل شدن نظام جاذبه‌ای در سطح زمین پدید می‌آید، جنبش‌های شدید قشر جامد و حرکت کوه‌ها می‌باشد. همانطور که می‌دانیم، قشر جامد زمین پوسته بسیار نازکی را نسبت به قشر خمیری و مذاب قشرهای زیرین تشکیل می‌دهد که به استناد آیات قرآن، خداوند آن را از طریق کوه‌های مرتفع، که لنگرهای میخ مانندی هستند، در اقشار زیرین نصب کرده تا مانع از جا به جایی قاره‌ها و لرزش‌ها و تنش‌های آن گردد، از جمله: «و در زمین کوه‌هایی[لنگرهایی] قرار داد تا زمین شما را حرکت ندهد و نلرزاند». «وَأَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ...» [نحل 15 (16:15) ، انبیاء 31 (21:31) و لقمان 10 (31:10) ]. جالب اینکه شکل‌گیری کوه‌ها پس از امتداد یافتن خشکی‌ها و برای حفظ ثبات و تعادل آن بوده است. این ترتیب را در سه آیه قرآن می‌توان دید: «وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِی...» [حجر 19 (15:19) و ق 7 (50:7) ]، «وَهُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ...» [رعد 3 (13:3) ].