3 - «انتَثَرَتْ» از ریشه «نَثَرَ» [پراکندن]، در باب افتعال [انتثار مثل اشتعال]، دلالت بر قبول یا مبالغه و شدّت از هم‌گسیختگی می‌کند. از دو مورد دیگری که این کلمه در قرآن آمده است می‌توان مفهوم دقیق‌تری از آن را درک کرد؛ مورد اول به مرواریدهای پراکنده [درٌ منثور] که از رشته پیوند دهنده خود متفرّق و منتشر شده باشد اشاره می‌کند: انسان 19 (76:19) - «...إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا». مورد دوم به اعمال باطل منکران که همچون ذرات غبار در قیامت پراکنده و محو خواهد شد. فرقان 23 (25:23) - «وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا». به این ترتیب می‌توان دریافت که ستاره‌های درخشان [خورشیدها] در بخش‌ها یا بازوهایی از کهکشان راه شیری در اثر گسیختگی نظام جاذبه‌ای، از مجموعه وابسته به خود جدا می‌شوند. کواکب، جمع کوکب به ستاره‌های فروزنده و درخشان [نه سیّارات سرد و خاموش] گفته می‌شود. نور 35 (24:35) - «...کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ...» این کلمه پنج بار در قرآن تکرار شده است.