10 - «اثم» به گناهانی اطلاق می‌گردد که ریشه و زمینه آن تنگ‌نظری و خودپرستی است. مخالف اثم، بـِرّ است که دلالت بر وسعت نظر، گشادگی و خیر رسانی به دیگران می‌کند.
«مُعْتَد» اسم فاعل از ریشه «عدو»، تعدّی و تجاوزی است به حقوق دیگران. معنای اصلی کلمه، تجاوز از تعادل است که اگر قلبی باشد، عداوت و دشمنی به بار می‌آورد، اگر در معاملات باشد، تعدّی تلقی می‌گردد و اگر در راه رفتن باشد، عَدْو دویدن است. مشتقات این کلمه 106 بار در قرآن تکرار شده است.