كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ
چنین نیست [که این زنگارهای گناه، آثار اخروی نداشته باشد]، آنها در آنروز از پروردگارشان در حجاب [=پرده‌های غفلت قلبی خود] هستند.12
12 - حجاب همان پرده و پوشش است، وقتی دنیاپرستی بر دل حاکم گردد، معیار تغییر می‌کند و ارزش‌ها واژگونه می‌گردد. در این صورت زیبایی زشت و زشتی زیبا جلوه می‌کند. کسی که عینک تیره به چشم زده باشد، جهان را تیره می‌بیند. از کلمات امام عارفان در نهج‌البلاغه در پاسخ کسی که پرسیده بود آیا پروردگار خویش را دیده‌ای؟ است که فرمود: «خدا را با چشم و علایم ظاهری نتوان دید، بلکه دل‌ها با حقایق ایمانی او را درک می‌کنند» [خطبه 179]. طبیعی است دلی را که حجاب خودپرستی پوشانده باشد، نور حقیقت در آن نمی‌تابد.