19 - از 25 باری که مشتقات «سقایت» در قرآن آمده، 18 مورد آن به معنای حقیقی دنیایی آب دادن، یا نوشابه‌های دیگر مثل شیر [نحل 66 (16:66) و مؤمنون 21 (23:21) ]، و شراب [یوسف 41 (12:41) ] آمده است. بقیه موارد معنای مجازی داشته و به سیراب شدن تشنگی‌های متعالی یا منحط در آخرت ارتباط پیدا می‌کند که ساقی آن به صیغه مجهول آمده و به کند وکاو خودشان در دنیا ارتباط پیدا می‌کند. یک مورد نیز در مورد بهشتیان سقایت به ربّ مضاعف [رَبِّهِم] نسبت داده شده است.
انسان 17 (76:17) - وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلاً؛ مطفّفین 25 (83:25) - یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ؛ انسان 21 (76:21) - ...وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّهٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا؛ جن 16 (72:16) - وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَهِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا
در جهت مقابل، سیراب شدن دوزخیان در آخرت از آبی جوشان، به تناسب تشنگی آنان به انتقام و ارضای شهوات و آتش افروزی‌ها است.
محمد 15 (47:15) - ...کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ؛ غاشیه 5 (88:5) - تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَهٍ؛ ابراهیم 16 (14:16) - مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَیُسْقَى مِنْ مَاءٍ صَدِیدٍ