21 - در قرآن چهار بار از «الواح» یاد شده که سه مورد آن درباره الواح موسی در سوره اعراف و مورد دیگر درباره کشتی نوح است که دارای الواحی [تخته‌هایی صاف] بوده است [قمر 13 (54:13) - وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ]. منظور «صاف بودن سطح» است که می‌تواند سنگی، چوبی، چرمی و مشابه آن باشد. از آنجایی که معنای اصلی «لوح» آشکار بودن است، هر نوشته‌ای در صفحه صاف بهتر خود را نشان می‌دهد. قرآن نیز در «لوح محفوظ» که تعبیر دیگری از «اُمّ الکتاب» و «کتاب مبین» است، قرار دارد.
این حقیقت را آیه 9 سوره حجر (15:9) «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» به بیان دیگری مورد تأکید قرار داده است. حفظ قرآن عملا در صفحه ذهن حافظین و اوراق کاتبینِ گذشته ثبت و ضبط شده و به ما رسیده و امروز بیش از هر کتابی بعد از انجیل در دنیا منتشر شده است.
این سوره با آیه «وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ» که دلالت بر ساختار و ماهیّت حفاظت از حیات زمینی می‌کند آغاز، و با آیه «بَل هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ»، که دلالت ننده بر نظام محافظت از قرآن و تضمین کننده حیات معنوی و آسمانی مؤمنین است ختم می‌شود.