10 - در ایمان به خداوند «عزیز و حمید» پیامی نهفته است که مستکبران به چنین کشتار فجیعی دست می‌زدند. آن باورمندان بر «عزّت» و قدرت پوشالی جبّاران پشت کرده و با روی آوردن به خدای «عزیز» و منحصر شناختن عزّت و قدرت برای او، بر افسانه شکست‌ناپذیری ظالمان مُهر باطل زده بودند. آن‌ها به جای «حمد» و ثنای سردمداران و تملق قدرتمندان، خدا را «حمید» [مبالغه و مطلق حمد] می‌شناختند و تنها او را عبادت و اطاعت می‌کردند، آن‌ها به «پادشاهی» جبّاران پشت کرده، «ملک» آسمان‌ها و زمین را منحصراً از آنِ خدا می‌دانستند، آن‌ها «شهود» و حضور قدرتمندان را نادیده گرفته خدا را شاهد مطلق در تمامی صحنه‌ها می‌دانستند.
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَن یُؤْمِنُوا بِاللهِ 1- الْعَزِیزِ، 2- الْحَمِیدِ، 3- الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ 4- وَاللهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ.
ساحران متحوّل و منقلب شده‌ای که با ایمان به خدای یکتا از فرعون روی گردانده بودند، در پاسخ تهدیدات او به سخت‌ترین شکنجه‌ها گفتند: «وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآیَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِین» [اعراف 126 (7:126) ].