15 - «یَصْلَى» از «صَلَیَ»، ملازمت با عمل و یکی شدن با آن را نشان می‌دهد. مثل گرم شدن با آتش «اصطلاء» [قصص 29 (28:29) ] که نفوذ گرما در بدن و نزدیکی و در معرض قرار گرفتن و جذب و انجذاب ارادی آن را نشان می‌دهد. از طرفی رباخواری [بقره 275 (2:275) ]، مال یتیم خوردن [نساء 10 (4:10) ]، نانِ دین از دکان دنیا خوردن [بقره 174 (2:174) ، توبه 34 (9:34) و 35] به تعبیر قرآن، خوردن آتشی است که در آخرت شعله‌ور می‌شود و ستمکاران را در بر می‌گیرد. جمله «یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى» گِرد آمدن اختیاری دنیاپرستان پیرامون اهداف و اعمالی را نشان می‌دهد که همچون گرد آمدن پیرامون آتش، با آن یکی و ملازم می‌شوند. درضمن از شش مرتبه‌ای که صفت کبری در قرآن آمده، این تنها موردی است که چنین صفتی، ظاهراً متناسب با صفت «اَشْقَى» که وصف نگون بخت‌ترین‌هاست، در مورد «نار» آمده است.