الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى
همان که آفرید و بیاراست.5
5 - «سَوَّى» از «سَوَیَ» [برابر و یکسان کرد]، دلالت بر هماهنگی و مساوات میان اجزا و اعضاء آفریده‌ها و تنظیم حرکات و مناسبات آنها با یکدیگر می‌کند، همان طور که در تسویه حساب مالی، بدهکار و بستانکاری برابر می‌شوند. اما فاء تفریع، در «فَسَوَّى»، پس از خلقت ذرّه و ماده اولیه را نشان می‌دهد. وزن فعل «فَسَوَّى» [با تشدید] نیز مفهوم تغییر و تحول تدریجی رو به رشد و کمال خلقت را می‌رساند.