13 - «سُرُر» [جمع سریر] را تخت گفته‌اند، اما این کلمه از ریشه «سِرّ» [امر نهان و پوشیده] ناشی شده است. شادی درونی خالص را نیز، به این دلیل که در قلب نهان است «سرور» گویند. پس سریر، نه هر تخت و نشیمن‌گاهی، بلکه موضع و مکانی شادی‌آور است، به تخت پادشاهان نیز از این جهت سریر گفته شده که نمادی است از شادی در اِشراف و احاطه و قدرتِ تحقّق بخشیدن به خواسته‌ها. «مَرْفُوعَهٌ» بودن چنین تخت‌هایی، بر بالا برده شدن آنها از طریق اعمال صالح دلالت دارد نه آنکه خود رفیع و بلند باشند. تخت سطح اتکایی بالاتر از زمین برای مسلط بودن به مناظر اطراف است و به صورت مجازی به سطح اتکاء ایمانی یا سطح اندیشه مؤمنان اشاره دارد که بالا برده شده [مرفوعه] می‌باشد، همچنانکه از سرچشمه‌های فضل و کمال آنها خیر و سعادت برای مردم می‌جوشد.