14 - «أَکْوَابٌ» جمع «کوب» [جام، کاسه، قدح، تُنگ]، ظروف مِی خوری شناخته شده‌ای برای اعراب بوده است که قرآن از آنها در مقام مجاز و در معنایی بس عمیق به عنوان ظرف شراب ربوبی استفاده کرده است. اما «مَوْضُوعَهٌ» از ریشه وضع [گذاشتن]، مثل وضع حمل [زایمان]، قرار دادن و ایجاد است، چنانکه فرمود: رحمن 10 (55:10) - «وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ» [زمین را برای موجودات قرار داد]، یا آل‌عمران 96 (3:96) - «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ...» [اولین خانه‌ای که برای مردم احداث و ساخته شده...]، به همین نحو موضوعه بودن اکواب دلالت بر پیش ساخته شدن جام هر کس به تناسب اعمالش می‌کند. از پیش اندازه گذاری شدن این ظروف را در مواردی دیگر خاطر نشان کرده است. از جمله انسان 15 (76:15) و 16- «...وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّهٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا».