تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً

[که با ارتکاب اعمال سرنوشت‌ سوز] به آتش سوزانی [از آثار ستم و سوء رفتار خود] درمی‌آیند.6

6 - «تَصْلَى» از «صَلَیَ»، ملازمت با عمل و یکی شدن با آن را نشان می‌دهد. اگر گرم شدن با آتش «اصطلاء» گفته شده [قصص 29 (28:29) ]، نفوذ گرما در بدن را نشان می‌دهد که نتیجه نزدیکی و در معرض قرار گرفتن و جذب و انجذاب ارادی را نشان می‌دهد. از طرفی رباخواری [بقره 275 (2:275) ]، مال یتیم خوردن [نساء 10 (4:10) ]، نانِ دین از دکان دنیا خوردن [بقره 174 (2:174) ، توبه 34 (9:34) و 35] به تعبیر قرآن، آتش خوردنی است که در آخرت شعله‌ور می‌شود و ستمکاران را در بر می‌گیرد. جمله «تَصْلَى نَارًا حَامِیَهً» گِرد آمدن دنیاپرستان پیرامون اهداف و اعمالی را مطرح می‌سازد که همچون گرد آمدن پیرامون آتش، با آن یکی و ملازم می‌شوند.