فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُـولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
پس اما انسان، همین که پروردگارش با نعمت و کرامت بخشیدن به او15 مورد امتحانش قرار دهد، [آن را به حساب شایستگی و لیاقت خود می‌گذارد و] می‌گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته.
15 - از این آیه تا آیه 26 فصل دیگری از این سوره آغاز می‌شود. اگر پیش از آن سخن از شب و روز در طبیعت و طغیان باطل در برابر حق بود، از این به بعد دوگانگی فقر و غنا، و مال‌پرستی و خداپرستی را مطرح می‌کند. به نظر می‌رسد تفکیک میان کرامت و نعمت، اشاره به دو وجه از نعمات معنوی و مادی باشد. کرامتی که مورد نظر این آیه است، از قبیل پُست و مقام، علم و هنر و سایر موقعیت‌های اجتماعی است.