وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُـولُ رَبِّي أَهَانَنِ

و اما همین که با تنگ گرفتن روزی، به آزمونش گیرد، [با گله‌مندی] گوید: پروردگارم مرا زبون ساخته است.16

16 - هون، ذلّت و خواری است که در برابر کرامت بخشیدن و احترام به کار می‌رود، مثل «...وَمَنْ یُهِنِ اللهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُکْرِمٍ...» [حج 18 (22:18) ]. اما فقر و تنگدستی را به حساب خدا گذاشتن، نشانه بی‌خبری از مشیّت خدا و جهل نسبت به موقعیت‌های ابتلاء و امتحان می‌باشد. ازسخنان حکیمانه امیرالمؤمنین است که مبادا رضایت یا خشم خدا نسبت به بندگان را با معیار زیاد و کم بودن مال و اولاد [قدرت] تلقی کنید که چنین بینشی از نادانی نسبت به فلسفه امتحان و ابتلاء ناشی می‌شود. [نهج‌البلاغه، خطبه 192- قاصعه بند 40]