وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَى وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
و خدا این [وعده یاری] را جز برای خوشحالی [=تقویت روحیه و امیدواری] شما قرار نداد، تا دل‌هایتان بدان آرام گیرد11 و [مطمئن شوید که] یاری تنها از جانب خداست که خداوند مسلماً شکست ناپذیر فرزانه است.12
11- بشارت به خبر مسرّت بخش یا اندوهباری گفته می‌شود که اثرش در پوست صورت [بَشره] ظاهر می‌گردد. در آیه 126 سوره آل‌عمران (3:126) نیز این امدادها را فقط بشارتی برای تقویت روحیه‌ها شمرده است [ نه دخالت عملی فرشتگان].
12- صفت «عزیز» در زبان عربی، دلالت بر عزّت مطلق، یعنی ابرقدرت بودن می‌کند که دستی بالای دست او نیست. از این نظر، به شاهان نیز «عزیز» می‌گفتند. مثل عزیز مصر [فرعون]. زمین بلندی را که آب بر آن سوار نمی‌شود نیز «عزاز» می‌گویند. اما صفت حکیم دلالت بر محکم و مبرای از عیب و نقص بودن می‌کند، همچون جسم محکمی که نشکن و یکپارچه است. خدا حکیم است، چون کارش کامل است و رخنه و راهی برای نفوذ خرابی و نقص در آن نیست.