وَلَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِيهِمْ خَيْرًا لَّأَسْمَعَهُمْ وَلَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوا وَّهُم مُّعْرِضُونَ

و مسلما اگر خدا خیری در آنها سراغ داشت، شنواشان می‌کرد [=حرف حق به دلشان راه میافت] و اگر هم [با وجود رویگردانی] شنوایشان می‌ساخت، حتماً با روی برتافتن، [به حق] پشت می‌کردند.