يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِـمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَـرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
ای کسانی که ایمان آوردهاید، آنگاه که خدا و فرستادهاش شما را به چیزی که شما را زنده میکند [و زندگی معنوی و متعالی میبخشد] فرا میخوانند، [این دعوت را] اجابت کنید33 و بدانید که خدا میان آدمی و قلب او حائل است34 و [مسلم بدانید که همگی] در پیشگاه او محشور خواهید شد.
33- معنای «اجابت» خواستهها، رفع موانع برای رسیدن به حاجات است. در زبان عربی به جهانگرد «جوّاب» میگویند که با طی طریق مانع مسافت را برمیدارد. مانع ما برای رسیدن به حاجات خدائی، خودخواهیهای ماست که با دور شدن ازآن، مانع از میان میرود و به خواستههای خدائی خود میرسیم. به همین دلیل هم دعاهای به ظاهر غیر ممکن پیامبران اجابت شده است [ ر.ک. به مقاله «اجابت دعا» در سه قسمت از همین قلم]. دعا و اجابت چند سویه است؛ هم ما دعا میکنیم و انتظار اجابت از خدا داریم، هم خدا و رسولش ما را [به زندگی پاک] فرا میخوانند و انتظار اجابت دارند، و هم شیطان بندگان را به پیروی از شهوات میخواند و بسیاری از بندگان دعوت او را اجابت میکنند! پس نداها متضاد است و اجابت به اختیار انسان سپرده شده است.
34- درک و فهم و احساسات قلبی ما محصول میلیونها فعل و انفعال سلولهای مغزی است، پس خدائی که خالق آن سلولهاست، پیش از ما بر فرآیند آن فعل و انفعالات مطلع میشود.