إِذْ يَقُـولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَـؤُلَاءِ دِينُهُمْ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
آنگاه که منافقان [=دو رویان] و کسانی که در دلشان مرض است75 [=سوء نیّت و قصد خیانت دارند؛ به یکدیگر] می‌گفتند: این [مسلمان]ها را دین‌شان فریب داده است [که به مصاف دشمنی چند برابر و مجهز و مسلح‌تر از خود می‌روند. آنها نمی‌دانند که] هر کس بر خدا توکل کند، مسلماً خدا شکست ناپذیر محکم کار است.76
75- اصطلاح «فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ» جمعاً 10 مرتبه در قرآن تکرار شده که بیانگر نوعی دوروئی، و معرف منافقین در برابر مؤمنین راستین می‌باشد، در سه مورد از این 10 مرتبه، منافقین را از کسانی را که در دلشان مرض است جدا کرده است [انفال 49 (8:49) ، احزاب 12 (33:12) و 60 (33:60) ]. از این تفکیک معلوم می‌شود هر یک از این دو عنوان نشانگر حالت روحی ویژه‌ای است؛ نفاق نشانه‌ای از دوروئی و تفاوت ادعا با عمل است، اما بیمار دلی، از سوء نیت، خبث طینت و قصد خیانت نیز حکایت می‌کند.
76- رجوع کنید به پاورقی 12 همین سوره (8:10) .