وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
در حالی که تو در آن جای گرفته‌ای2 [=حلول کرده و از آن برخاسته‌ای].
2 - و اما آیه دوم «وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ» که حلول پیامبر را در این شهر با ریشه‌ها و پیوندهای عمیق و گسترده‌اش با تاریخچه آن نشان می‌دهد، نشانه دیگری است از رنجها و سختی‌هایی که پس از بعثت و قیام آن حضرت برای مؤمنین پیش آمد. محمد(ص) ذریّه و آرزوی تحقّق یافته ابراهیم و برخاسته از ریشه و تنه این درخت کهنسال، اینک غایت وجودی شجره توحید را تحقق می‌بخشد و از میان تضادها و تصادم‌های تاریخی این سرزمین فقر و جهالت سر بر می‌آورد. و پس از سلطه طولانی شرک و کفر بر این سرزمین، نور هدایت را بار دیگر بر زمین می‌تاباند و استعدادهای مرده را زنده می‌کند. چنین است که نقش خاتم پیامبران در احیاء حق و انعکاس گسترده ندای انبیاء سلف در این شهر امن و برکت و در این خانه که خانه مردم شناخته شده، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. به این ترتیب پس از سوگند به شهر مکه، حلول پیامبر در این شهر مورد تأکید قرار می‌گیرد ««وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ».