وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

و به ماه، آنگاه که در پی آن آید،3

3 - همچنانکه در تلاوت آیات قرآن، تبعیت از آنچه خوانده می‌شود مورد نظر است، تابع بودن ماه نسبت به جاذبه خورشید و انعکاس نور آن به زمین در شبانگاه، همچنین برآمدنش پس از غروب آفتاب، نوعی تلاوت و پیروی تکوینی محسوب می‌شود که آن را به دنبال خورشید می‌کشاند «وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا». نور خورشید ذاتی است اما ماه سرد و خاموش است و فقط نور خورشید را منعکس می‌کند. این حقیقت را قرآن در 14 قرن قبل بیان کرده است: یونس 5 (10:5) - «هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ...».