8 - شش سوگند قبلی تماماً با الف و لام معرفه ادا شده بود [الشَّمْسِ، الْقَمَرِ، النَّهَارِ، اللَّیْلِ، السَّمَاء، الْأَرْضِ]، اما سوگند هفتم به صورت نکره [وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا] بیان شده است که دلالت بر ناشناخته بودن استعدادهایی می‌کند که به دلیل دارا بودن «اختیار» در آخرین نوع موجودات زنده که نفس نامیده شده، در سیر تکاملی حیات در روی زمین پدید آمده است.

9 - «سَوَّاهَا» از ریشه «سَوَیَ»، که با مساوات و تسویه و مساوی و... هم‌خانواده می‌باشد، به نوعی بر تساوی و تعادل و برابری دلالت می‌کند. مثل تسویه حساب که هر چیزی در جای خویش قرار می‌گیرد. تسویه خلق، مرحله به کمال رسیدن آن از نظر جسمی برای ایفای نقشی است که در مشیّت الهی برای آن مقدّر شده و نشانه آمادگی برای گام گذاشتن در مقاب و موقعیتی برتر به مدد نفخه روح خدا در آن می‌باشد. این حقیقت را قرآن به دفعات بیان کرده است: سجده 9 (32:9) - «ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِه...»، حجر 29 (15:29) و ص 72 (38:72) - «فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی...».