14 - کناره گرفتن از آن آتش ناشناخته، با همین عطا کردن‌‌ها و تقوی و تصدیق نیکی‌هاست. از جمله نگاه کنید به: آل‌عمران 185 (3:185) : «...فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّهَ فَقَدْ فَازَ...» ؛ بقره 96 (2:96) : «...وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ یُعَمَّرَ...».
«زَحْزِح»، کنار شدن و کنار کردن، و «مُزَحْزِح» کنارکننده است. ریشه این کلمه «زَحَّ»، معنای به شتاب هُل دادن یا جلو کشیدن دارد و تکرار آن «زَحْزِح» [مثل: کبکب، سلسل، غلغل، دبدبه و...] شدّت را می‌رساند.