وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى
و بهترین [گفتار و کردار یا دعوت به حق] را تصدیق نماید4 [=پذیرای نیکی‌ها باشد]،
4 - آیات پنج و شش، راه نخست را با سه نشانه تبیین می‌کند؛ در ارتباط با خَلق، با خود، و با خدا. بهترین ارتباط با «خلق»، عطا کردن به آنان است، در ارتباط با «خود»، در پرواپیشگی و تربیت آن، و در ارتباط با خالق، تصدیق بهترین خوبی‌هایی است که از اسماء نیکوی او ناشی شده است. این سه نشانه، سه جلوه یک حقیقت را نشان می‌دهد که در انسان رشد یافته [محسن، متّقی و مؤمن] جلوه می‌کند. صفت «الْحُسْنَى»، مؤنث مجازی احسن با وصف تفضیلی است که شامل هر برنامه و کار و هدف بهتر و عالی‌تر می‌شود.