وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَب

و به سوی خداوندگارت [مشتاقانه] روی آور.8

8 - حال که چنین است، پس از انجام هر مسئولیت و فراغت و دمی آسودن و نفس تازه کردن، باید آهنگ ادامه صعود کرد به استقبال مسئولیت‌های سنگین‌تر رفت و گامی جلوتر نهاد [فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ]. اما به کجا و به چه انگیزه‌ای؟ برای کسی که قله بی‌نهایت پروردگار را شناخته، رغبت بر چنین صعودی، چنان کشش و کوششی برمی‌انگیزد که هر گامش لذت وصولی دارد.