كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب
چنین نیست [که بتوان با او مماشات کرد]، از او اطاعت نکن، بلکه سجده کن11 [=تسلیم حق و در خدمت خدا باش] تا به او نزدیک شوی.
11 - معنای سجده در «لا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» هر چند ظاهراً سجده نماز است، اما در حقیقت و باطن کلمه، نماد تسلیم مطلق به مشیّت الهی است که با سر بر آستان حق به زمین سجده گذاشتن نشان داده می‌شود، وگرنه سجده کوه و دشت و دریا و درخت و همه موجودات، آنچنان که آیات متعددی از قرآن بیان شده، چیزی جز همان تسلیم خدا و نظامات حق بودن نیست. مولوی در قصه «تشنه و دیوار» ارتباط تسلیم با سجده را به زیبایی بیان کرده است [دفتر دوم ابیات 1197 به بعد]:
سجـده آمد کندن خشت لَـزِب
موجبِ‌قربی‌که«وَاسْجُد وَاقْتَرِبْ»
تاکه این دیوارعالی‌گردن است
مانـع ایـن سر فرود آوردن است
سجده نتوان کرد بر آب حیات
تـا نیـابم زیـن تـنِ خاکی نجات
بـر سـر دیـوار هر کاو تشنـه‌تـر
زودتر بـرمی‌کند خشت و مَـدَر
هرکه‌عاشق‌تر بود بر بانگِ‌آب
او کلوخِ زَفت‌تر کَند از حجاب